Europa begint te zinken

Met het akkoord dat gisterenavond gesloten is en er uitzonderingsposities zijn gecreëerd, heeft Europa zichzelf een slechte dienst bewezen. Het Europese schip breekt op deze manier in twee stukken. De besluitvorming wordt nu helemaal moeizaam en onoverzichtelijk. De opmerkingen van Rutte laten zich vergelijken met de kapitein van de Titanic die dacht dat het schip onzinkbaar was. En terwijl het schip breekt en zinkt, speelt de band rustig verder.

17 landen nemen deel aan het akkoord over de begrotingsdiscipline. Dat klinkt indrukwekkend maar is eigenlijk een herhaling van zetten. Want er bestaan al afspraken over de begrotingsdiscipline. Waaronder de beruchte 3 procent regel. Hier beet Zalm nog zijn tanden op stuk. Het grote euvel is dat er geen werkelijke macht bij Europa ligt om dit af te dwingen. Tijdens de periode Zalm gingen Duitsland en Frankrijk hun eigen weg en bij de huidige situatie kunnen ze dat nog steeds. Het zijn namelijk de regeringsleiders die aan het roer blijven staan.

Het nieuwe pact zal namelijk buiten de reguliere Eurokanalen om georganiseerd worden omdat er nu 2 kampen zijn. De Europese commissie kan daardoor niet haar volledige rol op haar nemen als het gaat om het handhaven van de maatregelen. Tevens wordt op deze manier ook het Europees parlement buiten spel gezet. Het klein beetje democratie dat Europa kent, wordt met deze maatregelen buitenspel gezet. Bizar is de houding van de VVD in deze die meent bij monde van premier Rutte dat er geen tweedeling is. Of Kamerlid Mark Harbers die stelt dat er goede stappen zijn gezet. Het had eigenlijk niet veel slechter gekund.

Het grote breekpunt is het Verenigd Koninkrijk. London is een van de belangrijkste centra van de internationale financiële wereld. Die zagen de maatregelen van Europa totaal niet zitten. Hun handel en wandel zou aan banden gelegd worden. De conservatieven in Engeland oefenden grote druk uit op Cameron om vooral niet mee te buigen met de Europese opstelling. De anti-Europese houding van de Conservatieven is inmiddels legendarisch [Thatcher] Met die krachten moest Cameron rekening houden en kon weinig anders dan een uitzonderingspositie te eisen voor Engeland. Maar niet alleen Engeland vaart een andere koers. Dan zou het nog te overzien zijn, maar slechts 17 van de 27 landen doen mee.

Al meer dan een jaar steggelt de Europese politiek over de te nemen maatregelen om de geest weer terug in de fles te krijgen. Maar de eigen agenda’s blijven prefereren. Bang voor de electorale consequenties kruipt elke regeringsleider weg achter vage excuses en merkwaardige ‘harde’ eisen. Want de maatregelen die genomen dienen te worden zijn allang bekend en waarover ook een grote mate van consensus bestaat onder de economen. Niets van dat alles. De politieke leiders, incluis Rutte, bedrijven struisvogel politiek en bezweren nog steeds dat alles goed komt. Terwijl iedereen toch duidelijk kan zien dat het schip breekt en de voorsteven al begint te zinken. Je zou bijna gaan denken dat de huidige leiders een doelbewuste poging ondernemen om de Eurozone om zeep te helpen. Precies datgene waar hun electoraat stiekem op hoopt. En de financiële wereld? Die speelt rustig het deuntje dat ze al jaren speelt en komt met de schrik vrij terwijl de europese burger voor de kosten opdraait.

Dit artikel verscheen eerder op de weblog van Hans Groen