Als je de problematiek criminele jongeren cultureel en etnisch analyseert rollen de straatcoaches als vanzelf uit de beleidskoker en niet de opsporing en surveillance die nodig zijn
Geert Wilders kreeg deze woensdag weer een groot cadeau. Ik bedoel niet dat zijn proces gewoon doorgaat zodat hij nog maanden lang zonder iets te zeggen kan schitteren. Ik bedoel de onthullingen van EenVandaag over de manier waarop de overheid 33 miljoen euro heeft besteed om overlast door Marokkaanse jongeren aan te pakken.
De gemeentes mochten doen wat ze wilden als ze met het geld maar straat- en gezinscoaches aanstelden. Deze straatcoaches bleken op zijn best zinloos en ineffectief. In een aantal gevallen namen ze hun jongeren zelfs in bescherming in plaats van ze tot de orde te roepen.
Eenvandaag liet schrijnende beelden zien uit Helmond waar het terroriseren van een patatzaak al maanden en maanden doorgaat. Ook het vakblad Binnenlands Bestuur besteedde veel aandacht aan deze zaak. De burgemeester liet schriftelijk weten dat de eigenaresse zelf de orde maar moest handhaven in haar zaak.
Toen haar echtgenoot op oudjaar of zo een keer terugvocht en een belager in het been stak, werd hij om die actie van zelfverdediging onmiddellijk gearresteerd. Hij zit nog steeds vast terwijl het beleg van de patatzaak op de oude voet wordt voortgezet. De burgemeester is dezelfde die ijlings onderdook toen er een drugsoorlogje uitbrak in Helmond.
Dit alles is koren op de molen van Geert Wilders en de PVV. Het is heel voorstelbaar dat de slachtoffers van deze jongerenterreur in wanhoop hun heil zoeken bij hem omdat zij hun vertrouwen in de gemeentelijke autoriteiten en met name de politie al lang hebben verloren.
Merkwaardig genoeg wordt die onveiligheid voor een belangrijk veroorzaakt door het vanwege de heer Wilders en de zijnen gepropageerde etnische denken. Daardoor ziet men in de jongeren die in Helmond of Amersfoort of waar dan ook lopen te treiteren, te zieken, te dreigen en te vernielen, vooral de Marokkaan of de moslim en niet de crimineel.
Stap twee is dan dat je de problematiek cultureel en etnisch analyseert waarna de straatcoaches als vanzelf uit de beleidskoker rollen. Het gaat in die visie immers om gebrek aan integratie en niet aan falende ordehandhaving in sommige wijken, bijvoorbeeld omdat de politie daar onvoldoende mankracht heeft. Op het moment dat je de zaken werkelijk benoemt voor wat ze zijn en je niet laat leiden op het dwaalspoor van het conflict der culturen, dan stel je vast dat bepaalde buurten problemen hebben met jeugdige criminelen. Hoe bestrijd je criminaliteit? Met behoorlijke opsporing en surveillance. Hoe pak je ouders aan die kennelijk niet in staat zijn hun kinderen een behoorlijke opvoeding te geven? Die krijgen de kinderbescherming over de vloer (dat het daar niet zo snor zit en we daar nog wel eens een parlementaire enquéte, over krijgen is een ander verhaal).
Dan besteed je die 33 miljoen aan extra opsporing en surveillance in wijken waar dat nodig is. Je laat je niet op een dwaalspoor brengen door de valse profeten van het etnische denken.