Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Om je dood voor te schamen. Achtereenvolgende regeringen die de massamoord niet erkenden, laat staan er excuses voor aanboden. Excuses betekent erkennen en dat betekent dokken. En als je dat minstens een halve eeuw kunt uitstellen zijn er nog maar weinig nabestaanden over die om schadevergoeding komen vragen... En als je dat minstens een halve eeuw kunt uitstellen zijn er ook nog maar weinig moordenaars over, zodat de slachting zonder veel pijn aan te richten bij onze stoere "landverdedigers" (of de nabestaanden ervan) nu gerust als massamoord kan worden benoemd.
Eindelijk? Ik neem aan dat de redactie van Joop.nl hier erg lang op heeft gewacht? "Om je dood voor te schamen.", niet doen Bernie. Straks moet Indonesie zich daar weer voor excuseren en dan blijven we aan de gang.
Wanneer komen er excuses voor de ellende en de doden die veroorzaakt zijn door de "Bersiaptijd" ?
Wie zelf niet een oorlog heeft mee gemaakt maakt altijd afkeurende geluiden. Wie zelf een oorlog heeft meegemaakt, is gevormd door die oorlog. En daar vallen dan wel eens slachtoffers, schuldig en onschuldig.
In een oorlog gebeuren zeer onrechtvaardige dingen, soms valt dit binnen het "oorlogsrecht". Daar vielen die slachtpartijen vast niet onder. Een excuus en schadevergoeding aan de enkelen die nog leven, na al die jaren is beter dan niks maar het is wel veel te laat, en oneindig te weinig.
Schandelijk dat het zo lang heeft moeten duren dat deze schandvlek in onze jongste geschiedenis eindelijk enigszins word gecompenseerd. Maar het blijft onverteerbaar en een grof schandaal hoe de Nederlandse Staat in deze kwestie heeft geopereerd. Eigenlijk zouden de verantwoordelijken voor deze wandaden en het wanbeleid van de respectievelijke regeringen die zo getalmd hebben alsnog voor een tribunaal moeten worden gebracht. Zal wel niet gebeuren, maar het opgestoken vingertje waarmede wij altijd klaar staan om anderen te kapitelen zou ik voortaan maar achterwege laten. Er is al genoeg hypocrisy in de politiek.
Inderdaad schandelijk dat het zo lang heeft moeten duren, maar toch een gebaar dat hard nodig was en nu dan toch gemaakt is. En dan nu ook meteen maar even doorstoten naar dat andere schandelijke vuiltje daar in die buurt: Papoea! Het dekolonisatieproces in de vorige eeuw heeft de nodige lelijke rafelrandjes veroorzaakt. Bij sommige van die rafelrandjes was Nederland in het bijzonder betrokken. De situatie in Papoea is er daar één van. Vijftig jaar geleden heeft Nederland, onder druk van de Verenigde Staten, dat gebied af moeten staan aan Indonesië, hoewel dat land geen legitieme aanspraken op dat gebied kon doen gelden. Het Papoeavolk is, ook qua raskenmerken en taal, een volslagen ander volk dan de Indonesiërs en kent op haar eigen eiland een lange eigenstandige geschiedenis los van de rest van Indonesië. Dat de Indonesiërs ook beseffen dat hun aanspraken daar op juridisch drijfzand zijn gebouwd blijkt wel uit het feit dat zij nog nooit aanspraken hebben gemaakt op het eveneens door Papoea's bevolkte Australische deel van datzelfde eiland. Inmiddels worden de Papoea's op het voormalige Nederlandse deel van het eiland al 50 jaar onderdrukt door Indonesië, feitelijk gewoon de nieuwe kolonisator. Indonesië behandelt Papoea als een wingewest en is bovendien bezig de demografische opbouw van het eiland ingrijpend te veranderen door grote aantallen Indonesiërs als kolonisten op Papoea te vestigen. Papoea's die zich uitspreken tegen Indonesië en voor zelfbeschikking worden mishandeld, gevangen gezet en regelmatig vermoord. Allemaal flagrant in strijd met het internationale recht en met mensenrechten. Hoewel Nederland gedwongen werd Papoea aan Indonesië af te staan en een serieuze poging heeft gedaan Papoea zelfstandigheid te geven zou het ons land, vanwege die oude koloniale band, sieren als wij - ten minste op diplomatiek vlak - alles uit de kast halen om de Papoea's te steunen in hun streven naar onafhankelijkheid. Wij zouden ook de VS, bij uitstek de stimulator van het dekolonisatieproces na de tweede oorlog, moeten aanspreken op hun verantwoordelijkheid voor het ontstaan van deze - en andere - neokoloniale verhoudingen in de wereld.
Het overeengekomen bedrag is wel erg karig: een kleine 3000 Euro per omgebrachte Indonesiër. Het zou Nederland sieren als er vrijdag a.s. een iets grootser gebaar wordt gemaakt. Biedt het dorp een mooi en nuttig gebouw aan of iets anders waar de gemeenschap aldaar nog jarenlang plezier van kan hebben. En maak serieus werk van het vervolgen van onze eigen oorlogsmisdadigers. Een gouden kans tot berouw dient zich maar één keer in deze vorm aan; maak er iets moois van dat beide volkeren nog lang op een positieve manier zal heugen...