Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Een tête-à-tête met... Bram Moszkowicz en Leon de Winter

  •  
22-04-2013
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
'Ons verslaan ze zomaar niet, vriend.'
Ze omhelsten elkaar. Leon de Winter liep naar zijn auto, stak de sleutel in het slot en draaide zich nog éénmaal om. Bram Moszkowicz stak zijn hand op.
“Ik bel je nog over de tekst voor de persconferentie!” riep de gewezen advocaat.
Niet genoeg bijgeschoold op verplichte cursussen, klachten van cliënten, het aannemen van grote sommen contant geld; het was hem opgebroken. Hij had vijanden gemaakt door de jaren heen. Misschien was het zijn flamboyante verschijning en welbespraaktheid. De grote zaken die hij kennelijk moeiteloos naar zich toe had weten te trekken. Zijn mooie geliefdes hadden wellicht kwaad bloed gezet bij mindere goden, wie zou het zeggen? Het deed er niet meer toe. De uitspraak was duidelijk geweest, het pad naar rehabilitatie lag nu voor hem en er was geen andere mogelijkheid dan die te gaan bewandelen, te beginnen halverwege mei.
De bevriende schrijver kwam zijn auto weer uit en wandelde, in gedachten verzonken, terug. “Bram, ik bedacht me net wat. Die deken, Kemper, verdedigde toch prinses Margarita? Die is toch onlangs zelf berispt door het Hof van Discipline?”
“Ja. Maar wat dan nog?” antwoordde de onttroonde advocaat.
“Daar zit een prachtige roman in! Ik ga graven, Bram. Gráven! Gráven tot die Kemper geen centimeter grond meer heeft om op te staan. We gaan voor volledige rehabilitatie! Men zal die Kemper uit schaamte als schild gebruiken, waar ze jou op zullen hijsen om je weer daar te neer te zetten waar je hoort: aan de top. Aan de top, Bram.”
Moszkowicz staarde wat in de verte en zuchtte diep. “Leon, we hebben het hier toch over gehad? Het is exact zo verlopen zoals gepland. Dit kan ik nog jaren uitmelken en ik ben alleszins voornemens dat te gaan doen. Ik maak me weinig zorgen. Volgende week heb ik een afrondend gesprek met mijn uitgever – dat heb je zelf nog geregeld voor me. De sterren staan gunstig.”
“Ik weet het, maar ik ben een scheppend mens. Op puinhopen van destructieve haat wil ik mijn rug recht houden en blijven staan, net als jij Bram. Ons verslaan ze zomaar niet.”
De advocaat die geen advocaat meer was trok zijn stropdas recht. “Ik heb nog geen zin om naar huis te rijden. Laten we gaan eten in het Okura.” “Ik had eigenlijk Jessica beloofd …” “Kom, ik trakteer.”
“Ze accepteren daar geen contant geld, Bram.”

Meer over:

kijk nou, opinie
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.