Dom, dom en nog eens dom (maar wel lollig)

White House Down is een van de raarste actiefilms die ik in tijden heb gezien. Soms is de toon potsierlijk serieus en dan weer pretentieloos onnozel. Wanneer het laatste het geval is, is het een hele genietbare film.

White House Down is Die Hard in het Witte Huis. Dat is alles wat je dient te weten. Het hele plot kun je vanaf de eerste minuut al invullen. Vanaf het moment dat ze op het scherm verschijnen, weet je precies welke rol iedere acteur zal spelen. En als je geen idee hebt waar ik het nu over heb, hou op met lezen en ga Die Hard kijken op Netflix.

De film is geregisseerd door Ronald Emmerich, de popcornregisseur die af en toe probeert iets substantiëler te maken met The Day After Tomorrow en Anonymous. Van de krukkige oprechtheid die deze films kenmerkt zijn sporen terug te vinden in White House Down. De President is een Obama look-alike met linkse opvattingen over armoede en de Amerikaanse rol in het Midden-Oosten. Sommige scènes hebben de dikdoenerigheid van The West Wing zonder de humor of intelligentie van de serie.

Mijn theorie is dat Ronald Emmerich halverwege de opnames plotseling begreep dat het script te stom was voor woorden en heeft geroepen: “Jongens, vergeet alle goede bedoelingen, wij gaan gewoon wat lol trappen!” Dus is White House Down dom, dom en nog eens dom; over top, over de top en nog eens over de top. Alles wordt uit de kast gehaald met explosies, voertuigen, en oneliners. Logica wordt uit het raam gesmeten. Dat zijn de momenten waarop ik me kostelijk amuseerde me en constant moest lachen.

Misschien heb ik het mis. Misschien denken Emmerich en zijn team dat ze werkelijk een serieuze actiefilm hebben geleverd met een politieke lading. Maar probeer dat maar vol te houden als de schurken en helden elkaar achtervolgen in rondjes rijden door de tuin van het Witte Huis. Of op het einde als de Amerikaanse regering is gedecimeerd en een elfjarig meisje zoiets gruwelijke heeft doorgemaakt, dat ze jaren therapie nodig zal hebben, en de helden toch breed staan te smilen alsof dit een happy end is.

Eerder dit jaar kwam Olympus Has Fallen uit, een actiefilm met exact hetzelfde verhaal en was een succesje, terwijl White House Down geflopt is in de Verenigde Staten. Maar waar Olympus Has Fallen ondragelijk schreeuwerig was, toont White House Down enige zelfkennis. Dus ik zeg vol overtuiging: als je dit jaar maar naar één “Die Hard in het Witte Huis” film ziet, zie dan White House Down. Met je verstand op nul Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde, bespreekt op Joop wekelijks een film. Volg Bart ook op Twitter