Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

De lachwekkend pijnlijke vertoning van Wilders in Rotterdam

  •  
22-01-2018
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
54 keer bekeken
  •  
IMG_6830

© Wilders spreekt vanuit een plantsoen zijn aanhang toe

De opgetrommelde PVV-aanhang keek op gepaste wijze boos om zich heen - je bent niet voor niks boze burger - maar de rest van de aanwezigen was opvallend goed gemutst. Tegenactievoerders liepen lachend rond.
Ik had nooit gedacht dat ik nog eens grijnzend zou terugkeren van een manifestatie van extreemrechts maar toch gebeurde dat in mijn eigen Rotterdam. Daar woonde ik zaterdag de ‘massa-demonstratie’ van de PVV bij, de partij die er prat op gaat een enorme aanhang te hebben, de ‘wil van het volk’ te vertegenwoordigen en bij de laatste verkiezingen bijna 1,4 miljoen stemmen haalde, zo’n 13 procent van het totaal. Voeg daarbij dat de partij in Rotterdam nog groter is met 15,7 procent van de uitgebrachte stemmen, oftewel 50.000 ruim kiezers. Een hele Kuip vol.
Dus ik verwachtte een mensenmassa op het Stationsplein, een zinderende menigte niet alleen uit de stad maar met touringcars van heinde en verre. Hier zou volksleider Geert Wilders immers zijn historische verkiezingscampagne aftrappen.
Het eerste dat ik zag toen ik arriveerde was een stoet marcherende oude mannen die met gele vlaggen zwaaiden en luidkeels een strijdlied zongen. Het leken wel verjaarde padvinders en dat waren het ook wel een beetje want het ging om een delegatie van het Vlaams Belang, de partij die voortkomt uit een knokploeg, de extreemrechtse Vlaamse Militanten Orde, die vroeger graag in de bossen bivakkeerde. Ze marcheerden het plein op en voegden zich bij een groep oranje-blanje-bleu vlaggen. Je weet wel, zo’n Nederlandse vlag waarbij het rood is vervangen door een oranje baan en die het laatst door de NSB werd gehuldigd.
Ik kreeg een folder van de extreemrechtse Voorpost in handen gedrukt en zag een kerel in een lange zwarte jas en zijn gitzwarte haar in een merkwaardig kapsel. Hij leek zeg maar als twee druppels water op de hoofdrolspeler uit de Duitse succesfilm Er Ist Wieder Da, waarin trouwens helemaal aan het slot ook nog een glansrol voor Wilders is weggelegd.
Er kwam een bejaard echtpaar aan op de scootmobiel, gehaast want ja, vol = vol natuurlijk. De vrouw had niet eens meer tijd om haar Starbucks-beker die op straat viel op te rapen. Die liet ze liggen voor de medewerkers van de stadsreiniging. Kwestie van prioriteiten.
Een massa werd het niet echt. Een paar honderd mensen waarvan een groot deel ook nog eens pers, nieuwsgierige toeschouwer dan wel politie in burger.
De opgetrommelde PVV-aanhang keek op gepaste wijze boos om zich heen – je bent niet voor niks boze burger – maar de rest van de aanwezigen was opvallend goed gemutst. Tegenactievoerders liepen lachend rond. Deze afgang van de PVV was meer dan ze ooit hadden durven hopen.
Geert Wilders slaagde er in om hier z’n hele reputatie te grabbel te gooien. Je zou het niet zeggen als je op de media afgaat maar er is waarschijnlijk in Nederland geen politiek leider te vinden die zo weinig mensen op de been weet te brengen. De veel kleinere SGP krijgt zo een paar duizend mensen de straat op. Splinterpartij Denk had er in de zomer van 2016 in no time tweeduizend bij elkaar op de Erasmusbrug. Bij Wilders daarentegen reageerde slechts 0,00005 procent van zijn 1,4 miljoen kiezers op zijn oproepen om naar de demonstratie te komen. Best wel pijnlijk voor een Politicus van het Jaar. Maar ja, dat is tv. Hier ging het om het echte handwerk. En dat was gepruts.
Er ging meer mis. Wilders heeft lang geprobeerd de associatie met al te opzichtig extreemrechts en neo-nazi’s van zich af te houden en hier waren het plots zijn kameraden. Het soort type dat in de jaren negentig in Rotterdam in de gemeenteraad zat, in het stadhuis een wethouder in elkaar sloeg en t-shirts droeg met de beeltenis van Rudolph Hess, de rechterhand van Hitler. De PVV-leider kan het kennelijk allemaal niets meer schelen.
Een demonstratie is van alle politieke acties misschien nog wel het makkelijkst te organiseren, zou je denken. Maar in de praktijk komt er nog wel wat bij kijken. Een geluidsinstallatie bijvoorbeeld als je de menigte toe wilt spreken. De PVV had er niet aan gedacht. Wat dat betreft mocht Wilders blij zijn met de lage opkomst, nu kon een groot deel van de aanwezigen nog horen wat hij door zijn megafoontje riep.
Daarna ging de stoet in beweging. Of nou ja. Ze gingen letterlijk de hoek om en toen nog een keer en toen was het voorbij. Nagemeten op Google Maps was het precies 400 meter. Goed voor een eervolle vermelding in het Guinness Book of Records onder het kopje ‘kortste demonstraties uit de geschiedenis’. Het record staat op 300 meter voor een neonazi-mars uit 2014 in Berlijn maar die werden tegengehouden door anti-fascisten, in Rotterdam daarentegen werd Wilders geen strobreed in de weg gelegd. Sterker nog, bij het eindpunt werd hij enthousiast opgewacht door Denk, de populistische partij die flink lijkt te profiteren van de PVV-acties in Rotterdam en ieder geval handig gebruik maakt van de media-aandacht. Ze photobomben behendig zijn persmoment, deelden stroopwafels uit en hadden oer-Hollandse draaiorgelmuziek geregeld, tot verbijstering van de aanwezige PVV’ers. Maar ja, de humor komt  nu eenmaal niet bij de boze burger vandaan.
Kortom, bij de aftrap van zijn verkiezingscampagne werd Wilders op alle punten verslagen. Gewoon omdat hij het niet kan. Hij weet niet hoe je een massa op de been moet brengen, hij weet niet hoe je een demonstratie organiseert. Het enige wat hij weet is dat journalisten aan komen rennen als hij met z’n vingers knipt, maar dat werkt in Rotterdam niet goed want daar is Denk die zich steevast als een wethouder Hekking in beeld wringt. Zelfs Trump weet dit soort evenementen beter te organiseren.
Dat is allemaal vermakelijk. Bij concurrent Leefbaar Rotterdam zullen ze zaterdag opgelucht adem hebben gehaald. Maar het blijft toch raar. Wilders tracht al zo’n twaalf jaar te voorkomen dat zijn partij zich splitst, of dat hij ruzie in de tent krijgt, want dat is waar – bijna – alle ultrarechtse bewegingen uiteindelijk aan ten onder gaan. In Rotterdam echter is hij zelf de ruziezoeker. Hij dwarsboomt Leefbaar Rotterdam, de enige partij in Nederland die er in geslaagd is het Fortuynisme gestalte te geven. Hij zaait er tweedracht mee in eigen kring. Leefbaar-oprichter Sörensen was zelfs lang senator voor de PVV. Het Rotterdamse avontuur kan alleen maar tot een nederlaag leiden en niet alleen voor de PVV, ook voor zijn geestverwanten.
Het Rotterdamse Stationsplein werd zo voor Wilders zijn Waterlooplein.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.