Dat vinden mensen te duur. Dat eten ze er niet aan af

Het Food Service Instituut Nederland stelt vast dat met name restaurants het steeds moeilijker krijgen.

Het Food Service Instituut Nederland stelt vast dat met name restaurants het steeds moeilijker krijgen. Volgens berichtgeving in kranten zoals het AD moesten vooral de restaurants het ontgelden terwijl de teruggang bij de kroegen tot staan is gebracht, maar die moeten zich niet rijk rekenen: dat bij hen de krimp tot stand gekomen is, heeft vast te maken met hef feit dat verstokte rokers weer welkom zijn aan menige toog.

Self service restaurants, die verbonden zijn met een warenhuis – La Place, de Hema, de Zweedse gehaktballetjesafdeling van de Ikea – boekten wel klantengroei.

De onderzoekers stellen met zorg vast, dat de horeca in 2010 de prijzen met 2,5% verhoogd is maar verwijst toch vooral naar de crisis als wortel van alle kwaad. We hebben minder geld in onze portemonnee en we zijn aan het bezuinigen. Zou dat zo zijn? Gaan we nu de economie lijkt aan te trekken, weer vaker naar het restaurant. Ik kan het niet bewijzen, maar ik heb het gevoel dat het probleem veel structureler is. De Nederlandse is horeca is vaak te duur voor wat er geboden wordt. Een tijd geleden kwam ik regelmatig in het Vlaams-Limburgse stadje Lommel. Daar waren de eethuizen bepaald niet goedkoper dan over de grens in het beroemde Bergeijk maar je kreeg wel waar voor je geld: het was met liefde bereid, het was genóeg, drie esthetisch naast elkaar gedrapeerde sperciebonen waren geen onderdeel van het gebodene. Je stapte tevreden en met een mooi gevoel naar buiten. In Nederland is de ervaring anders. Je eet het er voor dat geld niet aan af. Dan kook ik liever zelf en zet iets behoorlijks op tafel voor een derde van de prijs. Hoe het  komt, dat de Nederlandse restaurants naar het idee van zoveel mensen te weinig waar voor hun geld bieden, weet ik niet. De horeca zelf zal ongetwijfeld de belastingdruk en de absurde regelgeving (mede) als oorzaak aangeven, maar daarmee wordt het niet opgelost. hoofdprobleem: twee euro voor een kopje koffie in een café met uitzicht op een blinde muur en niet op de Eiffeltoren is een hoop geld. Als je met je vrouw en twee kindertjes buiten de deur gaat eten, knalt de rekening zo ver boven de honderd euro. Nogmaals: mensen bezuinigen niet. Ze vinden het te duur.  Ze hebben het er niet voor over. Dat eten ze er niet aan af.