Corona-schuldenproblematiek vraagt om een specifieke corona-schuldsaneringsregeling

De corona-pandemie zal naar verwachting een grote groep burgers in een onoplosbare schuldenproblematiek brengen. Niet alleen ondernemers en zzp’ers, maar ook werknemers die werkloos zijn geworden. De huidige wet- en regelgeving met betrekking tot een schuldsanering schiet tekort om deze te verwachten stortvloed aan schulden vanwege een van buitenaf komend onheil het hoofd te kunnen bieden.

Dat vraagt om aanvullende, op corona toegesneden regelgeving om deze corona-schulden als samenleving op een fatsoenlijke manier voor deze gedupeerde burgers op te kunnen lossen. Te beginnen met het geheel incassokosten vrij te maken van deze schulden, zodat de echte schuldomvang individueel glashelder in kaart kan worden gebracht. Om deze daarna efficiënt te kunnen oplossen, zonder eerst jaren te moeten wachten op een schuldsanering volgens de huidige schuldsaneringspraktijk. Een praktijk die feitelijk voor schuldeisers weinig oplost. Enkel de zekerheid dat hun schulden als definitief oninbaar moeten worden afgeschreven.

De maatschappelijke kosten van  problematische schulden zijn economisch hoog en blijven veelal verborgen. Armoede kost de samenleving vaak veel meer geld dan het proberen om burgers uit de armoedeval te halen. ‘Eigen schuld dikke bult!’ klinkt het vaak en niet altijd onterecht. Maar het getuigt economisch ook van kortzichtigheid. Armoede kost namelijk ook heel veel geld aan uitkeringen, subsidies en niet te vergeten medische kosten. Dat laatste omdat mensen niet goed in hun vel zitten vanwege de armoede en de langdurige stress die dat met zich meebrengt, zonder zicht op een constructieve oplossing. Waarbij ook kinderen vaak de dupe zijn van deze armoede.

Moet dit het voorland zijn van alle corona-slachtoffers die geconfronteerd worden met een voor hen onoplosbare omvang van corona-schulden?

Een weinig efficiënt en rechtvaardig systeem om deze te verwachten grote corona-schuldenberg goed te kunnen managen als samenleving. Een schuldenberg waarvoor de gehele samenleving zich verantwoordelijk zou moeten voelen. Het betreft immers een virus dat als een gemeenschappelijke vijand moet worden bestempeld. Qua bestrijding en de gevolgen van het virus. Ook op het economisch vlak. De overheid heeft zich tot nu toe beperkt tot het voorkomen van deze te verwachten corona-schuldenberg. Nu is het de hoogste tijd om maatregelen te treffen als deze schulden zichtbaar worden bij burgers via verlies van banen en te verwachten faillissementen.

Misschien is het instellen van een Nationaal Corona Herstelfonds het overwegen waard. Een fonds van waaruit op maat gemaakte individuele oplossingen worden geboden om corona-schuld gedupeerden snel uit de brand te kunnen helpen. In de vorm van het beschikbaar stellen van individuele geldleningen om een schuldsanering van gedupeerden te kunnen uitvoeren en de te verwachten grote corona-schuldenberg efficiënt te kunnen saneren.

Zo’n herstelfonds zou iedere politieke partij moeten onderschrijven om aan al hun kiezers die door corona gedupeerd zijn weer een echt perspectief te bieden. Dat voorkomt heel veel onnodige maatschappelijke kosten die linksom of rechtsom toch altijd gezamenlijk betaald zullen moeten worden. Maar dan zonder zicht op een duurzame oplossing.