Angst kent geen vrijheid

Sinds ik in Nederland woon, had ik nog nooit een uitgebreid bezoek gebracht aan onze buren, de Belgen. Ik had nu twee redenen om het wel te doen. Een weekendje ertussenuit en zien hoe onze buren leven na enkele terroristische aanslagen.

In Antwerpen zat ik in een bekend winkelcentrum te eten. Om de vijf of tien minuten reed een politieauto langs. Ik vroeg de ondernemers en de bezoekers over hun stad en het effect van de terroristische aanslagen van de afgelopen maanden in België. Over een ding waren ze het eens: de mensen zijn voorzichtiger en angstiger. De ondernemers merken het in hun portemonnee, want de inwoners en de toeristen vermijden te drukke plekken. Ze zijn niet echt blij om elke vijf minuten geconfronteerd te worden met de politiewagen, maar begrijpen dat het voor hun vrijheid en veiligheid is. Vrijheid onder de schaduw van M16-wapens. Ze moeten wennen aan de M16’s.

Om meer beeld te krijgen van het leven van onze buren reisde ik de volgende dag naar wereldstad Brussel. De stilte in de straten viel mij op. Niet alleen de stilte, ook de soldaten met hun M16’s en de legerwagens die langs de kant staan om de straten te bewaken. Ik vroeg aan mensen of Brussel altijd zo rustig is geweest. Het antwoord is nee. Brussel was veel levendiger. Ze zeiden dat de terroristische aanslagen een negatief effect hebben op hun veiligheid en vrijheid.

Het is absurd om in het hart van Europa soldaten tegen te komen. Ik dacht aan mijn geboorteland Koerdistan, dat bezet is door Turkse politieagenten en soldaten. Zij zijn in Koerdistan om de vrijheid van de Koerden te beperken en hun leven onveilig te maken, en hier proberen soldaten juist de vrijheid van de inwoners te beschermen.

Terug in Antwerpen sprak ik twee soldaten met M16. Ze vonden het apart dat ik met hen in gesprek durfde te gaan, want meestal zijn mensen daar juist bang voor. Twee soldaten tussen de veertig en vijftig jaar. Het was niet hun keuze om met M16’s op straat te patrouilleren, maar de opdracht van de politiek. Ze staan vooral op drukke plekken, en ze merken dat mensen die plekken ontwijken. Grote evenementen trekken dertig procent minder bezoekers. De soldaten vonden het jammer dat ze nergens lezen dat ze als blonde mensen gediscrimineerd worden door migranten. Ik vroeg wie hen zou opvallen, als ik samen met een vriend met blond haar langs zou lopen. ‘Sorry dat ik het moet zeggen, maar we letten op u met uw donkere haar, omdat al die aanslagen worden gepleegd door mensen met donker haar. Maar het terrorisme komt voort uit religie, niet uit donker haar.’ De soldaat was voorzichtig met het gebruiken van de termen moslims en islam.

Ik merkte bij onze buren hoe ver aanslagen het leven kunnen beïnvloeden. Stop ermee de angst voor terroristen te bagatelliseren. Moslimextremisten hebben wel degelijk onze vrijheid beperkt en angst gezaaid onder de inwoners van Brussel, Antwerpen en alle andere Europese steden.