Inpakpapier

"Zal ik er een papiertje omheen doen?"
Sta je verhit bij de kassa omdat het eindelijk is gelukt een toepasselijk kadootje voor je vriendin uit te kiezen, stijgt uit de rij achter je een binnensmonds gegrom op: want inpakken kost tijd. 

De kassière vouwt, zich van geen haast bewust, het walgelijke bedrijfsinpakpapier om het geweldige kadootje dat je net hebt gekocht. De letters van de firma schreeuwen je tegemoet. En als je pech hebt staat ook de overtrokken bedrijfsslogan er 34 keer op. 
Nee. 

Zélf inpakken dan maar. Zo’n rol vrolijk bedrukt papier kost immers weinig. Gekleurde linten erbij. 
En dan zit je voor Kerst weer zwetend 14 kadootjes in te pakken met drie verschillende soorten papier. Want anders oogt het zo saai, dacht je nog. Saai is het nu niet, maar wel een rotklus.  

De  vorm  van een heleboel objecten in de wereld leent zich nou eenmaal niet voor het gelijkmatig omhullen met kadopapier. 
Het omkrullen van de linten met een scherpe schaar is elke keer weer een flirt met een potentiële slagaderlijke bloeding.
Waarom zou je die moeite doen? Om dat papier er zo snel mogelijk weer af te laten trekken door de feestvierder? Die zich natuurlijk ernstig voorneemt om dat oude papier te hergebruiken. Waarna het achter in een la belandt om daar vervolgens eeuwig te blijven liggen. 
Zonde. 

Je kunt natuurlijk ook gaan rommelen met oude kranten en een herfstig takje uit een gemeenteperk. 
Of je houdt er mee op. ‘Ik heb aan je gedacht, hier heb je een kado.’ Rechtstreeks, in z’n blootje, uit jouw tas in de handen van de gelukkige ontvanger. Ook beter voor het milieu:-)